Δώσε μου ένα λόγο.

Ένα λόγο.
Ένα καλό λόγο.
Μόνο αυτό ζητάω τώρα, τίποτα παραπάνω.
Ένα κίνητρο, λίγη έμπνευση.
Θέλω ένα λόγο για να συνεχίσω, ένα λόγο για να παλέψω, ένα λόγο για να ζήσω, ένα λόγο για να ελπίζω, ένα λόγο για να μην τα τινάξω όλα στον αέρα, ένα λόγο για να μην πιστεύω ότι τα πράγματα δεν θα φτιάξουν ποτέ.
Έχω βαρεθεί να κάνω πράγματα "επειδή πρέπει".
"Έλα, λίγη υπομονή κάνε, θα περάσει."
"Όλα καλά θα πάνε."
"Θα φτιάξουν τα πράγματα."
"Δεν θα είσαι έτσι για πάντα."
"Φάση είναι."
"Θα το ξεπεράσεις."
"Δεν πρέπει να παραιτηθείς."
"Είσαι νέα κι έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου."
"Είσαι πολύ μικρή για να σκέφτεσαι έτσι."
"Σταμάτα να είσαι τόσο αρνητική και απαισιόδοξη."
"Σκέψου θετικά."
"Μην είσαι τόσο θλιμμένη."
"Διάβασε, για το καλό σου είναι."
"Κάνε το για σένα, δεν θα το μετανιώσεις."
"Σταμάτα να είσαι τόσο αχάριστη."
"Να εκτιμάς τα μικρά πράγματα που έχεις στη ζωή σου."

Ξέρετε τι ακούω από όλα αυτά; Ένα "Μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα. Μπλα μπλα μπλα μπλα. Μπλα μπλα. ΜΠΛΑ."
Ξέρω την αλήθεια, δεν είμαι τόσο χαζή.
Ούτε τόσο ανώριμη όσο πιστεύουν μερικοί, όχι πια τουλάχιστον.
Ξέρω τι λέει η λογική.
Ξέρω ότι αυτά που λέω και κάνω είναι παράλογα.
Αλλά ξέρετε ποια είναι η αλήθεια;
Ότι το μόνο που χρειάζομαι τώρα, το μόνο που θέλω, ΤΟ ΜΟΝΟ, είναι ένας λόγος. Ένας λόγος για να κάνω το οτιδήποτε. Ένα κίνητρο ρε γαμώτο! Ναι, ένα κίνητρο.
Δεν μπορώ να το βρω πουθενά το ρημάδι! Όσο κι αν ψάχνω, κανένα κίνητρο, πουθενά.
Δεν βρίσκω λόγο να μην κάνω το οτιδήποτε.
Αλλά δεν βρίσκω και λόγο να το κάνω.
Οπότε δεν το κάνω.
Και δεν με νοιάζει αν θα το μετανιώσω, αν μου κάνω κακό κι αν καταστρέφω τη ζωή μου.
Καλά, μαλακίες λέω, με νοιάζει, φυσικά και με  νοιάζει. Περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε, περισσότερο απ' όσο φαίνεται.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω πια κάτι "γιατί έτσι." Δεν με νοιάζει αν πρέπει να το κάνω, δεν με αφορά. Δεν θέλω άλλα πρέπει στη ζωή μου. Τα "πρέπει" με κατέστρεψαν, τώρα πια δίνω σημασία στα "θέλω."

Και μέχρι να βρω έναν καλό λόγο, ένα κίνητρο, μια έμπνευση...Λυπάμαι, αλλά δεν νομίζω πως θα το κουνήσω από εδώ.