Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

...

Δεν το αντιμετωπίζεις, δεν το λύνεις, το μουδιάζεις, πατάς "pause". Δεν μπορείς να μείνεις έτσι για πάντα. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να πατήσεις πάλι "play". Ή κάποιος άλλος θα το κάνει αυτό αντί για σένα. Δεν φεύγει, δεν μπορείς να το διώξεις. Πάντα είναι εκεί, πάντα, πάντα, πάντα. Δεν μπορείς να το διαγράψεις, δεν γίνεται. Είναι εκεί και σου φωνάζει αλλά δεν θέλεις να ακούσεις γιατί δεν ξέρεις τι να απαντήσεις. Έχεις κουραστεί να το κάνεις αυτό, έχεις κουραστεί να το βλέπεις συνέχεια μπροστά σου. Πάνε χρόνια έτσι; ΧΡΟΝΙΑ. Τι να κάνεις τώρα; Μετά από τόσο καιρό; Φοβάσαι πως έχει γίνει ένα με σένα. Έχει γίνει, έτσι δεν είναι;
Μπορείς να το ελέγξεις όμως, ναι, μπορείς.
Ένα πράγμα πρέπει να θυμάσαι:
Όλα είναι μέσα στο κεφάλι σου. ΟΛΑ. Εσύ τα προκαλείς. Ναι, εσύ φταις.
Νιώθεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου. Αλήθεια; Το θέλεις αυτό, το ξέρεις, έτσι; Ή μήπως όχι; Τι τρέχει με σένα; Δεν έχει πλάκα πια, ποτέ δεν είχε. Κανείς δεν σε προσέχει και τίποτα δεν αλλάζει, δεν έχει σημασία.
Πρέπει να φύγει, πρέπει να φύγει.
Νιώθεις πως έχεις κολλήσει, έτσι; Σαν να ζεις την ίδια μέρα ξανά και ξανά και ξανά. Και ξανά. Έχεις κολλήσει, όχι μόνο από μέσα σου, αλλά όλα όσα είναι γύρω σου έχουν κολλήσει. Ό,τι σε περιβάλει, ό,τι σου έρχεται, είναι το πάντα το ίδιο.
Σε νευριάζει αυτό, έτσι δεν είναι; Θυμός. Θα ήταν πολύ καλύτερα, ξέρεις, αν έκανες κάτι με το θυμό σου. Πρέπει να δουλέψεις σε αυτό, πρέπει να τον βγάζεις από μέσα σου, όχι να τον κρατάς και να τον μετατρέπεις σε κάτι άλλο. Δεν το ήξερες; Τίποτα δεν φεύγει, δεν είπαμε αυτό; Ούτε ο θυμός φεύγει, η οργή που κρατάς καλά φυλαγμένη μέσα σου γίνεται κάτι άλλο, σου γυρίζει μπούμερανγκ. ΜΠΑΜ.
Εσύ τα κάνεις όλα, είναι η ιδέα σου, έχουν δίκιο.

Κάτι πρέπει να γίνει. Κάτι πρέπει να κάνεις. Ξύπνα. ΞΥΠΝΑ.